Els Vegter - Blog

Unravel Stedelijk museum
15 december 2024

Hou je van texturen, van het ambacht en van textiel? Ben je geëngageerd? Dan mag je de tentoonstelling Unravel in Amsterdam niet missen. In december is er nog alle tijd tot begin januari. De ondertitel van deze kleurrijke tentoonstelling luidt niet voor niets The power and politics of textiles in art. In de kunstwerken is er veel aandacht voor gender, racisme en ons koloniaal verleden. Zo contrasteren de vaak felle en prachtige kleuren van het textiel met doorgaans heftige verhalen. Arme landen slaan terug zoals in het kunstwerk waarop de gebieden in de Filipijnen zijn aangegeven waar het Westen haar grondstoffen haalt en het land leegplundert. Het koloniale verleden in Ghana zien we terug in een kunstwerk van jutezakken. De cacaobonen uit dit land zijn altijd belangrijk geweest voor de Britse economie. Het wandkleed No chance met dekens en teksten van Tracey Emin verwijst naar haar verleden als dertienjarig meisje toen ze bruut werd verkracht. De teksten drukken haar verontwaardiging, woede en vervreemding uit. Samen met de oude dekens vormen de woorden een intiem portret van een meisje dat op jonge leeftijd is beschadigd.

Om de kunstwerken goed te laten landen is intensief kijken gewenst. De bordjes naast de kunstwerken zijn heel ondersteunend. Maar ook los van de indringende teksten kun je betoverd raken door de schoonheid van het werk zoals de geestensculptuur Flow van Kevin Beasley. Kledingstukken uit zijn eigen leven transformeert hij tot beelden in hars gegoten om de geschiedenis te tonen van de vrouwen in zijn familie. Het imposante zoals bij het werk Gevallen engel gemaakt van dik bruin sisaltouw maakt ook indruk. Het is een ode aan de architectuur van de kusten in ex-Joegoslavië.De uitsmijter van de tentoonstelling bevindt zich in de laatste zaal. Hier toont de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Igshaan Adams zijn sculpturen van goud, kralen en koperdraad. Zijn installatie Gebedswolke vult de hele zaal en betovert door alle glinsteringen. De grote dotten draad verwijzen naar stofwolken die ontstaan door dansende en stampende voeten tijdens rituele dansen. Zo nodigt de kunstenaar de kijker uit de stappen van een ander te leren begrijpen. Het is echt een prachtige en indringende tentoonstelling om langzaam doorheen te dwalen. De tentoonstelling Unravel is nog te zien t/

Lees meer >> | 54 keer bekeken
Size matters Museum More
15 december 2024

Tekeningen zo groot dat je erin kunt wonen of verdwalen. Het formaat van de tekenkunst in museum More gaat voorbij de menselijke maat. De titel van de tentoonstelling 'Size matters' is goed gekozen want formaat maakt wel degelijk uit bij deze imposante tekenkunst van 28 toptekenaars. Zowel aanstormende talenten als gevestigde kunstenaars tonen hun monumentale werk waar je je met open mond aan kunt vergapen. Op lange vellen papier of op megagrote doeken nemen de kunstwerken letterlijk hun ruimte in. Alle kunstwerken zijn tenminste twee meter hoog of breed. Als kijker mag je je verwonderen in de minutieuze tekenarbeid die niet alleen met potlood of houtskool is uitgevoerd. De kunstenaars gebruiken een breed palet aan materialen; aquarel, inkt, ijzervijlsel, balpen, stift, krijt en zelfs het stanleymes. De kunst van het ambacht en de kunst van verbeelding komen in deze tentoonstelling mooi samen. Bij dit soort grote werken komt naast creatieve geestelijke en mentale kracht ook lichamelijke krachtsinspanning kijken.
Neem het werk van Amélie Scotta die grote afdekzeilen tekent van steigers in aanbouw. De eerste gedachte is; wat doet dat oranje zeil daar? Wat een dissonant in de tentoonstelling. Bij nadere bestudering blijken alle vouwen, aanhechtpunten en dekzeilgaatjes getekend te zijn. Deze structuren van het zeil dat iets verbergt eronder, hebben wel iets van skeletten, een huid. "Ze vertellen voor mij het verhaal van de stad als een levend wezen" onthult de kunstenaar. Haar werk Tarpaulin I laat een afdekzeil zien en roept ook de associatie op met façades. Zelf zegt ze: "Ik hou van het contrast tussen de eenvoud en kwetsbaarheid van mijn tekenmaterialen en de krachtige, soms overrompelende constructies die ik weergeef."

Van een schilderachtige schoonheid is het werk van Jacobien de Rooij (1947). Door de Volkskrant 'Meesteres over het krijt' genoemd. Haar werk Armada bracht me rechtstreeks terug naar de wateren van Australië en Nieuw Zeeland toen wij daar in 2018 op reis waren. Onder het oppervlaktewater aan de kust vertonen rotsen en stenen prachtige kleurschakeringen. Ook de vulkanische gebieden op het Noordereiland komen in haar werk tot leven. Jacobien schildert niet realistisch maar toch doet haar werk sterk denken aan natuurlandschappen. In 2019 is een vijftal werken aangekocht door het Rijksmuseum Amsterdam. Erik Odijk betovert met zijn schilderingen van oerbossen, boomwortels en korstmossen. Bedreigde natuur waar de kunstenaar een groot liefhebber van is. Het grote formaat is noodzakelijk voor wat hij uitdrukken wil: "het sublieme gevoel van thuiskomen in de natuur zoals ik dat tijdens wandelingen ervaar." In dit werk Skog documenteert hij een oerbos in Zweden dat omringd is door productiebossen.

Wil je zelf het potlood ter hand nemen? In de hal van het museum ligt een grote tekenrol voor de bezoekers. Zo ontstaat in de loop van de tijd een nieuw meterslang publiekskunstwerk. Size Matters is nog te zien t/

Lees meer >> | 53 keer bekeken
Prikkel in Buitenplaats Doornburgh
1 november 2023

Zou het kunnen dat het groeiend aantal mensen met ADD, ADHD, autisme, hooggevoeligheid, depressie en burn-out de kanaries in de kolenmijn zijn? Dat vraagt Boukje Schweigman zich af tijdens de opening van de tentoonstelling Prikkel.Ze heeft zelf een dochter met een label en dat heeft haar aan het denken gezet. Zou het kunnen dat de samenleving ziek is in plaats van de mensen die het niet meer trekken? Filosoof Marjan Slob vraagt zich hetzelfde af in haar boek De lege hemel over eenzaamheid. Er is een trend gaande om de moeilijkheden van het leven te medicaliseren. Er heerst een depressie-epidemie en het lijkt erop dat mensen troost zoeken in hun diagnose. Er ontstaat een toenemend aantal jongeren en ouderen dat een etiket krijgt opgeplakt. Dergelijke vragen leiden niet zelden tot een boek of tot kunst.

Lees meer >> | 390 keer bekeken
Time Machine in Ludwig Museum Boedapest
11 november 2022
Geen lange rijen in het Ludwig Museum Boedapest. De heren achter de balie in opgerolde hemdsmouwen lezen zelfs een boek. In dit groots opgezette, ruime pand vol kunst zijn drie tentoonstellingen te zien. Elk heeft een eigen verdieping. Ik kies voor Time Machine waarin een selectie uit de collectie wordt getoond. Het thema verwijst naar de tijdreis die we maken in verleden, heden en toekomst. De geselecteerde werken van grote kunstenaars en wat minder bekende nodigen uit tot tijdreizen. Met Covid in het achterhoofd heeft tijd een nieuwe dimensie erbij gekregen. Niet alles is maakbaar, het leven is kwetsbaar, de toekomst onvoorspelbaar. De oorlog tussen Rusland en de Oekraïne heeft dat besef nog verder verdiept. De klimaatcrisis zet het aardse leven op scherp. Vanuit deze visie zijn de werken uit de Ludwig-collectie van 800 werken geselecteerd. De selectie toont de visie op tijd in verschillende historische en artistieke tijdsperiodes. Utopieën, ideologieën, de absurditeit van oorlog en de relativiteit van tijd komen allemaal voorbij.

Lees meer >> | 603 keer bekeken
Jasper Krabbé over June
31 oktober 2022

June is een meisje van drie jaar dat in een schaduw van een hoed een grappig dier ziet. June verzamelt net als andere kinderen takjes en schelpjes op het strand en speelt ermee. Ze vormt met haar vondsten in het zand een ezel met een staartje. Dit is wat kinderen graag doen, lekker spelen en fantaseren. Als je lieve, creatieve ouders hebt, kan het worden opgemerkt en vastgelegd. Zo geschiedde bij dit kleine meisje. June is de dochter van kunstenaar Jasper Krabbé en fotograaf Annemarieke van Drimmelen. Tijdens hun vakantie in Griekenland maakt moeder foto's van de spelende June. Jasper gaat later in zijn atelier met de foto's aan de slag, verscheurt ze en creëert nieuwe beelden. Zo ontstaan de schilderijen, soms in zwart-wit tinten, die duidelijk dat speelse en kinderlijke in zich hebben. Daardoor raakt het een snaar. Ongerept, onbevangen, de blik van een kind. Zijn collagetechniek gecombineerd met haar fotografie leidt tot boeiende mixed media schilderijen die ontroeren en raken.
Krabbé geeft een 7-delige collegereeks bij de Vrije Academie over moderne kunstgeschiedenis. Hij behandelt de grote namen maar vertelt ook wie hem inspireren in zijn eigen werk. De tentoonstelling June is nog te zien t/

Lees meer >> | 972 keer bekeken
Compostkleding als kunstobject
15 oktober 2022
De locatie van deze tentoonstelling is bijzonder. Niet alleen de architectuur en de ruimtelijkheid van het gebouw maar ook de thematiek van het Romeinse rijk. Uit die tijd ligt er een enorm scheepswrak en oude artefacten die zijn opgegraven. Van textiel en mode is echter nooit wat terug gevonden. Waarom niet? Alle vezels zijn vergaan tot compost. De vezels van linnen, vlas, zijde en wol zijn vergaan in de aarde. Kom daar nu nog eens om. Tegenwoordig zit in alle textiel acryl, polyester of elasthan verwerkt. Milieuonvriendelijke synthetische materialen die eeuwigheidswaarde hebben. Deze vezels zullen over honderd of duizend jaar zeker nog worden terug gevonden.
Deze tentoonstelling laat zien door het oog van acht kunstenaars dat het ook anders kan. Weer terug naar de natuurlijke materialen. HKU-studenten Kunst & Economie ontdekken bananenvezels als grondstof waar sexy lingerie van gemaakt kan worden. De tentoonstelling geeft een experimenteel beeld en is niet volledig uitgewerkt tot draagbare ontwerpen. Interessant is te zien dat planten kunnen dienen als verf zodat chemicaliën overbodig worden. Kamille zorgt voor geel, de wortel van ossentong kleurt roze en het blad van wede geeft een blauwe kleur. Ilse Kremer gebruikt schimmels om kleding te kleuren. Dasha Tsapenko uit Oekraïne maakt kledingstukken waarmee ze naar buiten in de regen gaat om ze te laten bewateren. Zij toont het proces tussen mens en schimmel met hennep als voeding voor de schimmel. Ze laat de kleding groeien waardoor de mens onderdeel wordt van een natuurlijk proces in plaats van dat de mens zich boven de natuur verheft. Ze zegt met haar ontwerpen: wij zijn onderdeel van een groter geheel. Jan Coolen neemt het onderwerp heel letterlijk: een paspop gemaakt van echte planten die bewatert worden middels een ingenieus systeem. Hij houdt ons een spiegel voor; wij mensen zijn ook natuur. In de grond vergaat ons lichaam tot compost

Lees meer >> | 567 keer bekeken
Museumnacht Kids Utrecht
15 oktober 2022

Hoe oud is een kunstenaar bij zijn eerste expositie? Deze kinderen zijn negen jaar oud! Ze hebben drie colleges gevolgd met de insteek 'Hoe maak ik mijn eigen volksverhaal?' Samen met de MuseumJeugdUniversiteit hebben vijf kinderen onder leiding van drie experts gewerkt aan hun eigen verhaal. Ze hebben nagedacht over een plot, personages en de locatie. Waar speelt dit zich af? Zo ontstonden vijf bijzondere verhalen. Onder begeleiding hebben ze de verhalen uitgewerkt tot een creatief beeld. Ze mochten daar ook vondsten van de straat bij gebruiken die hun verhaal versterken. De resultaten zijn prachtig geworden en ik kan het weten want ik mocht erbij zijn om de kinderen te begeleiden. Wat betekent dat roestige slot? Waar staat die gestreepte steen voor? Zie ik daar nou afval op de keitjes liggen? Een mondkapje? Ja, sommige verhalen en schilderijen hebben een hele eigentijdse twist gekregen. Meer verklap ik niet.

Lees meer >> | 538 keer bekeken
Lakenhal If Things Grow Wrong
26 februari 2022

Leiden staat sinds kort weer op de kaart voor mij. Zoonlief verhuisde voor zijn master astronomie van Utrecht naar Leiden. Zo is er een goede reden om dit leuke, pittoreske stadje vol grachtjes vaker te bezoeken. Zo ben ik lekker aan het lunchen met zoon aan de gracht op het Vlot uitkijkend over de zeilschepen. Het uitzicht is prachtig en het broodje zalm smaakt goed. Wat is het personeel hier aardig! In de middag bezoek ik met een oude schoolvriend de tentoonstelling If Things Grow Wrong. Na een warme thee in café Het Laken stappen we in de monumentale 'Laecken-Halle' uit 1640. Binnen deze prachtige gewelven van de Lakenhal werden vroeger de mooiste lakens van het fijnste katoen gekeurd en van een loodje voorzien.

Lees meer >> | 665 keer bekeken
Museum Voorlinden - Picasso Giacometti
26 februari 2022

Als je vader kunstenaar is en je mag altijd aan zijn voeten spelen in zijn atelier, wat wil jij dan later worden? Kunstenaar! Dat is een gedeeld verleden van de kunstenaars Picasso en Giacometti. Hun werk is nu in één tentoonstelling bij elkaar gebracht. Een grote duo-tentoonstelling die zijn laatste weekend in gaat en goed bezocht is. Iedereen had wel weer zin in een museumuitje. Bovendien moet je anders naar Parijs voor het werk van deze kunstenaars die tijdgenoten waren. Ze wisselden ideeën uit over hun kunst en verkenden de paden van het surrealisme. Na 1945 ging ieder een kant op. Picasso schilderde zijn kubistische vrouwen en Giacometti werd bekend door zijn zeer dunne, langgerekte beelden. Beiden hadden een muze. Picasso schilderde graag zijn Dora. Giacometti heeft veel portretten als voorstudie gemaakt van Marie-Thérèse om deze daarna in beelden uit te werken. Beiden hadden ook een fascinatie voor (doods)hoofden en schedels en brachten de dood openhartig voor het voetlicht. Zo kocht Picasso graag schapenkoppen voor zijn Afghaanse hond maar uiteindelijk gebruikte hij ze voor een serie schilderijen over geweld en dood.
Helaas is deze tentoonstelling voorbij maar museum Voorlinden heeft een zeer interessante vaste collectie Highlights.Iedereen heeft wel een plaatje op de socials voorbij zien komen van het zwembad waarin je onder de waterspiegel door kunt lopen. Het is een werk van Leandro Erlich. Echt fascinerend is het oudere echtpaar onder een parasolletje dat in hun zwemkleding ligt te zonnebaden. Deze installatie van Ron Mueck is zo levensecht gemaakt dat het je de adem beneemt. Omdat de afmetingen twee maal zo groot zijn als een gewoon mens weet je dat deze reuzen nep zijn. Maar de huid, de blauwe adertjes, de rimpeltjes bij billen, rug en dijen, de nagels, het is allemaal even prachtig en niet van echt te onderscheiden. Dit zijn wij.

Lees meer >> | 644 keer bekeken
Urbane landschappen in Belvédère
7 februari 2022

In het groen van Oranjewoud aan de rand van Heerenveen ligt museum Belvédère verscholen. Een langgerekte glazen doos uitgestrekt over het water en grenzend aan parkachtige lanen en groene weides. Belvédère is de thuisbasis voor Friese en Noordnederlandse moderne kunst.
Een vaste plek in de collectie is gereserveerd voor de schilder Jan Mankes (1889-1920). Hij heeft begin vorige eeuw een aantal jaren om de hoek gewoond van het museum. Mankes is slechts 31 jaar geworden en overleed aan tuberculose.
Toch had hij al een heel oeuvre op zijn naam staan dat uitblonk in dierenportretten en het landschap. Niet zomaar dieren maar Mankes vereenzelvigde zich met het dier, kroop onder de huid om de ziel van het dier bloot te leggen. Hij wilde één worden met zijn onderwerp.
Dat zie je in zijn Raaf, zijn uit het nest gevallen vogeltje en jonge geit. Overigens schilderde hij met evenveel plezier en gemak een oude geit. Mankes wordt in de kunst gezien als vertegenwoordiger van het symbolisme en magisch-realisme.

Lees meer >> | 690 keer bekeken