Aan de oude gracht in Utrecht stond het historische pand van de bibliotheek leeg. Deze verhuisde naar het iconische pand van het oude postkantoor aan het Neude. Zeventig kunstenaars laten nu in de oude bieb hun werk zien in een uitgebreide tentoonstelling verdeeld over zes verdiepingen. Elke verdieping heeft een eigen thema. In de donkere kelder huizen de kritische geesten. Marie-Line Kercret toont haar conceptuele installatie met wit geschilderde en gepleisterde ratten. Alsof ze in een sauna zitten op gouden stoeltjes gehuld in witte badhanddoeken rond een voetenbad. Een snoezig tafereel lijkt het. Maar dit verbeelden de duizenden proefdieren die gebruikt worden voor onze cosmetica. Zelfs als er 'dierproefvrij' op staat, kunnen er dierproeven buiten de EU zijn gedaan waardoor de wet omzeild wordt. Haar installatie baadt in het licht in een werfkelder aan het water. De rest van het werk op deze verdieping is tamelijk donker en door allerlei trappetjes soms moeilijk toegankelijk. Ook interessant is de video-installatie 'The Radium portrait' van Joyce Overheul. We zien vrouwen uit de jaren twintig die in radiumfabrieken werken om wijzers van klokken en horloges te beschilderen met lichtgevende, radioactieve verf. Een zeer giftig goedje waar de vrouwen later ziek van werden. Een onthutsend portret.

De eerste verdieping is ingericht met het werk van de materiaalverleiders. Een feest om naar te kijken zoals de portretten van RaQuel van Haver op jute met pasteuze pasta en verf waardoor gegroefde gezichten met volle monden ontstaan. Amarentske Koopman schildert de muur met lijnen en vlakken om voor de muur loshangende rechthoeken van stof te hangen en ook een rood vlakje met een setje potloden. Heel komisch. Een mooi beeld waarbij vaste verf en losse stof in elkaar overgaan. Een en al vrolijkheid bij de kleurrijke installatie er tegenover vol huisjes, kralen, diertjes, speelgoed en krulspelden. Vergeet ook niet het zelfgebouwde object van oude boekenkasten van Jonathan Straatman te betreden. Vanuit zijn verlangen zoekt de kunstnaar naar een plek van stilte en reflectie. Je moet niet te dik of te lang zijn en goed kunnen bukken. Een kruip-door-sluip-door met spiegels en een bijzondere apotheose in het hart van de installatie. Daarna kun je even bijkomen op de volgende verdieping met het werk van Stillen en Tragen zoals het strakke werk van schilder Bas Lobik die jaren geleden zijn atelier had in hetzelfde pand. Zo heb ik van dichtbij zijn werk zien ontstaan. Een fascinerend proces van over elkaar geschilderde vlakken waarbij een lijntje blijft uitgespaard. Zo lijken het lijnenschilderijen. Elk werk krijgt zijn laatste kwaststreek in het midden met kwast nr. 24 die het schilderij tot een einde brengt. Bas twijfelt nooit wanneer een schilderij af is.

Bovenin het pand zitten de Transformers, de Onderzoekers en Uitvinders. Daartussen nog de Dromers. Kortom voor ieder type is er kunst om van te genieten, je te verbazen of bij weg te dromen. Het is veel. Vooral de films vergen wat tijd en ik heb ze niet allemaal kunnen zien. Beneden bij binnenkomst staan televisies opgesteld met portretten van de kunstenaars. Helaas zonder koptelefoon zodat het een kakafonie aan geluid is. Bij voldoende concentratie kun je wat flarden opvangen van de gesprekken met de kunstenaar. De beelden zijn goed te volgen. De tentoonstelling Actuele kunst in de oude bieb is de moeite waard om te bezoeken, afwisselend en boeiend. Dit project van Utrecht Downunder is geopend tot 21 december van donderdag t/m zondag. De locatie is natuurlijk een dikke kers op de taart. Een prachtig pand met glas in lood om doorheen te dwalen met een lichtkoepel en robuuste trappen. Tickets zijn online te reserveren met een tijdslot. Eenmaal binnen, mag je zolang blijven als je wilt. Mondkapje verplicht.